Sözler

Önceleri hatayı hep kendimde bulurdum. "Az geçtim" kalbinden derdim hep. Söyleyemedim sevdiğimi diye ağlardım geceleri. Ama senin bir başkası için yandığını gördüm ya. "az geçtim" demiyorum artık. Bir harf daha ekledim acım diner belki diye artık " Vazgeçtim"

Ayrılıklar, insanın en çok acı çektiği anlardır. Ama ayrılıklar, insanın da en çok büyüdüğü anlardır.

Ayrılık, bir kez yaşandığında insanı değiştirir. Her ayrılık, bir sonrasını düşünmeyi, özlem duymayı, hatırlamayı öğretir.

- Nâzım Hikmet

Kaybetme korkusu ta içimdeyken, bekle diyorsun, döneceğim bir gün. Beden beklemesine bekliyor, ama yürek kan ağlıyor sensiz geçen hergün!

Ben seni uyurken de izlemiştim ama rüyanda başkası varmış.

Artık en yüksek “ses”sizliklerimsin. Cevabı “hiç” olan dalgınlığımsın. Kağıda yazdığım, çizgilerle sakladığım, olan ama okunamayan mutluluk tablomdasın. Beni bekleyen tüm durakları birer birer terk edişlerimsin. Bu yalnızlık nereye gider? Sensiz hiçbir yere. Sen göğsümün “en acıyan” yerindesin.

Eğer bir gün beni unutmayı denersen öyle biriyle unut ki sana sıkacağım kurşunların önüne geçecek kadar cesur o gün seninle ölecek kadar seni seviyor olsun.

Biz kimsenin vazgeçilmezi olmadık. Bize hep iyiki varsın diyerek gittiler. İyi biri olmak ziyan etti bizi.

Ağlatacak kadar ağırdır gidişin şimdi yokluğunu koynuma aldım herşeyde senden bir parça böyle çaresiz böyle yarım kaldım işte sol yanım acıyor.

Bir gün dilenci gibi geleceğim kapına ürkerek basacağım zile, "anne bir dilenci" diyeceksin para vermek isteyeceksin "param var" diyeceğim bir dilim ekmek uzatacaksın "karnım tok" diyeceğim "öyleyse ne istiyorsun" diyeceksin "yıllar önce çaldığın kalbimi geri ver" diyeceğim.

Bir gün gözlerin bir noktaya dalarsa bilki seni düşündüğüm gündür. Bir gün kulağında bir çınlama duyarsan bilki ismini andığım gündür. Bir gün titreyip uyanırsan bilki resmini öptüğüm gündür. Bir gün sebepsiz yere ağlarsan o güzelim gözlerinden yaşlar süzülürse bilki aşkından öldüğüm gündür.

Keşke her aşk mutlu bitse, keşke her gerçek sevgi layık olanda kalabilse veya unutmak mümkün olabilse!

Kime anlatsam seni unutursun dediler.
Kime söylesem derdimi üzülme geçer dediler.
Söylesene bitanem nasıl geçer bu acı.
O sıcak ellerini, o güzel gülüşünü.
Bana aşkla bakan gözlerini unutabilir miyim?
Belki sen unutursun ama ben asla.
Çünkü sevdiğim ilk(son) aşklar asla unutulmaz.

Buruk hasret dolu geceleri öldüreceğim bir gün, bu ayrılık şarkılarını kurşuna düzeceğim.Seni benden ayrıdığı için kaderimi mahkemeye vereceğim.

Ne güzel sözler söylerdik birbirimize, zamansız geldi ayrılık rüzgarı sevgimizin üstüne alışamadım sensizliğe bırakma aşkım tut ellerimi.

Hani o gün beni anlayan sen gitmiştin ya, seni başkalarında aradım ama yoktu beni senin kadar anlayan, yinede üzülme çünkü ben seni sensiz de sevebiliyorum.

Dün gece seni yıldızlara anlattım. Hepsi dinledikçe daha bir parladılar. Ama ayrı olduğumuzu söylediğimde. Hepsi birer birer kaydılar. Beraberliğimizi dilemem için.

Sensizlik öyle acı veriyor ki bana
Dalıp dalıp gidiyorum bak uzaklara
Kalbim derinden sızlıyor ağrıyor işte
Küsüyorum işte ben bu yalnızlığıma
Perişan olsam da yaşadığım bu hayatta

Son kez görmeye ödeyeceğiniz bedele sınır koyamazken yeni bir başlangıcı ister ama düşünü bile kuramazsınız. Karşınızdaki 'sizsizliği' seçmiştir, size karşılığında 'onsuzluğu' bıraktığını hesap etmeden. Terk ediliyorsunuzdur ve yapabildiğiniz tek şey; hiç bir şeydir.

Hayatta üç yanlış yaptım doğmak, yaşamak, ölmek hayatta bir doğru yaptım oda seni sevmek fakat birşeyi unuttum üç yanlış bir doğruyu götürür.